Alexander Smit is Nederlands tot nu toe meest bekendste spirituele leraar. Vele jarenlang gaf hij wekelijks in Baarn lezingen. De zaal zat altijd bomvol met onder de aanwezigen altijd enkele vermaarde musici en psychiaters. Alexander Smit werd in 1948 geboren in Rotterdam. Vanaf zijn vroegste jeugd toonde Alexander Smit intense belangstelling voor essentiële levensvraagstukken en voor muziek. ‘Het leukste op school vond ik altijd de godsdienstlessen, filosofische vraagstukken en muziek’. Hij groeide op in een stad die praktisch platgebombardeerd was. Alles lag letterlijk in puin. Hij zwierf vaak in een stad in opbouw en in de haven waar van alles te zien was en ‘waar hij veel interessante mensen kon ontmoeten’. Op zijn vijftiende kreeg hij een ingrijpende ervaring die zijn leven volledige veranderde en zijn zoektocht initieerde. In 1965 hoorde hij op de televisie het woord Yoga vallen. Dat woord Yoga intrigeerde hem mateloos. Eigenzinnig als hij was, ging hij zonder begeleiding experimenteren tot hij in 1968 op zestienjarige leeftijd ontdekte dat er een Stichting Yoga Nederland was van ene Dokter Rama Polderman in Baarn. Na met hem in contact te hebben ge-zocht werden ze de beste vrienden. Hij nam Alexander onder zijn hoede en maakte hem bekend met Advaita Vedanta. Via dr. Polderman kwam hij in contact met een aantal Leermeesters, zoals J. Krishnamurti, Swami Ranganathananda (een Vedanta filosoof) en later Jean Klein, Douglas Harding, John Levy, Wei Wu Wei en vooral Wolter A. Keers die hem begeleidde op het klassieke pad van de Advaita Vedanta. De Indiase filosofie Advaita Vedanta, wat zoveel betekent als ‘het laatste’, daar waar alle ‘weten’ ophoudt, is het laatste ‘systeem’ van de Indiase filosofie. Advaita staat voor eenheid, non-dualiteit en Zijn. Vedanta staat voor het einde van weten, het einde van Zijn of oplossing in het Absolute. In de woorden van Alexander: “De Indiase filosofie kent zes systemen. Het doel van die filosofische systemen is niet minder dan bevrijding. Het laatste systeem in die reeks is de Advaita Vedanta, de bekroning op alle yoga’s en alle filosofieën. Advaita Vedanta betekent ‘het laatste’, daar waar alle ‘weten’ ophoudt. Die hele traditie wordt gesteund door drie belangrijke pilaren namelijk; de Upanishads, de Bhagavat Gita en de Ashtavakra Samhita.” Toen in begin september 1978 de yoga- leraar Jacques Lewenstain in India was geweest en terugkwam met het boek ‘I AM THAT’ en tapes van ene Nisargadatta Maharaj, werd de belangstelling voor deze leermeester bij Wolter Keers, gewekt. Wolter Keers besloot het boek te gaan vertalen, omdat hij na het sterven van zijn leer-meester Krishna Menon ‘niet meer zoiets puur advaitisch’ tegen was gekomen. Het boek ‘I AM THAT’ kwam via Wolter in handen van Alexander Smit. Omdat Wolter Keers vond dat hij Alexander in zijn zoek- en vindtocht niet meer kon helpen (‘Ik kan niets meer voor jou doen... ‘), raadde hij Alexander aan om zo spoedig mogelijk naar Nisargadatta Maharaj in India af te reizen (‘Als ik je een advies mag geven, ga onmiddellijk daar naartoe...’) Het volgende citaat is kenmerkend voor Alexander Smit’s situatie voordat hij Nisargadatta ontmoette: “Ik zocht niks meer. Ik wist alles. Maar als je me echt vroeg wat ik begrepen had, dan zou ik gezegd hebben: ik weet het eigenlijk niet. Iets essentieels weet ik niet. Er zat een soort blinde vlek in me waar niemand raad mee wist. Krishnamurti wist daar niets op te zeggen. Bhagwan (Osho) was voor ons in die tijd niet iemand waar wij naartoe zouden gaan, althans niet voor dit soort zaken. Da Free John (Adi Da) was het ook niet. In die tijd waren dit de mensen die bekend waren. Ik had een blinde vlek. En het typerende van een ‘blinde vlek’ is dat je niet weet wat het is. Je weet alleen dat als je heel eerlijk zou zijn, als je werkelijk tot op de bodem zou gaan bij jezelf, dat je het raadseltje niet had opgelost.” Nog datzelfde jaar vertrok Alexander Smit naar het India van Nisargadatta Maharaj. Eenmaal in Bombay aangekomen herkende Alexander in Nisargadatta Maharaj zijn uiteindelijke Leermeester. Deze ‘elimineerde het zelf-bewustzijn tot op het bot om de mensen hun vereenzelviging te laten zien’. ‘Hij liet het valse als het valse herkennen en daarmee de waarheid geboren laten worden.’ ‘Hier werd Alexander Smit volmaakt duidelijk wat hij zijn hele leven feitelijk gezocht had’. Nisargadatta Maharaj was diegene die hij nodig had om te zien dat hij niemand meer nodig had. Alexander Smit realiseerde op 21 september 1978 “van mijn hoofd tot mijn voeten” zijn ware natuur. Nisargadatta gaf hem de naam Parabrahmadatta (‘gebaar van het Absolute’). Vanaf 1978 geeft hij, op verzoek van Nisargadatta Maharaj, in het westen lezingen en satsang bijeenkomsten voor eenieder die dorstig was naar kennis. Maharaj: “You just talk and people will take care of you”. Vooral in ons land, maar ook in België, Duitsland en Frankrijk gaf hij voordrachten, gesprekken of lezingen over zelfrealisatie, Advaita Vedanta, jnana yoga. In zijn grachtenpand in Amsterdam gaf hij geregeld gitaarconcerten en Indiase muziekvoorstellingen.Van 1983 tot 1985 was hij hoofdredacteur van het tijdschrift ‘Yoga & Vedanta’. Van 1984 tot 1992 gaf hij uitsluitend satsang in Baarn. Na de vertaling van wat boeken van zijn leermeester Nisargadatta Maharaj gaf Alexander in 1991 zijn eerste boek ‘Bewustzijn’ uit. Op 19 december 1992 kondigde hij plotseling aan dat hij in 1993 tenminste een jaar zou stoppen met spreken. Hij had toen 5495 lezingen gegeven in een periode van 15 jaar. Van 1994 tot enkele dagen voor zijn overlijden op 20 juni 1998 werden de lezingen of bijeenkomsten gehouden in Amsterdam. Na zelf nog drie boeken uitgegeven te hebben en na 20 jaar lang lezingen, satsangbijeenkomsten en radio-interviews gegeven te hebben, heeft Alexander Smit nog in de kracht van zijn leven op 49-jarige leeftijd door een hartstilstand plotseling het leven verlaten. Als bij geen ander was zijn onderricht net als bij zijn leermeester Nisargadatta direct, helder, pijnlijk precies, soms geduldig, soms ongeduldig, soms heftig, schijnbaar meedogenloos, gepassioneerd en liefdevol. Hij nam geen blad voor de mond en zei precies waar het op staat, iets dat niet iedereen in ‘spirituele kringen’ gewend is.

Alexander Smit:

“De kennis die ik heb werd me gegeven door mijn Leermeester Sri Nisargadatta Maharaj. Dit is de kennis (Kennendheid) die mij gegeven is en die ik ben. Wat ik gedaan heb vanaf 1978 is deze Kennis doorgeven aan diegenen die waarachtig op zoek zijn naar ‘Kennis’ (Kennendheid). Ik heb me niet beziggehouden met naam maken, grote aantallen boeken publiceren en mezelf propageren. In feite ben ik volmaakt onbelangrijk en slechts een schakel in de Traditie. Mijn zorg is dat de 'Kennis' waarachtig en in al zijn volheid en glorie wordt doorgegeven. Ik kom uit een grote Traditie, een spirituele familie, ik zal nooit iets anders doen dan wat ik nu doe: het doorgeven van ‘Kennis’. Het stemt me droevig te zien hoe deze ‘Kennis’ verloren gaat en in kracht afneemt door commerciële doeleinden, persoonlijke belangen en oppervlakkigheden.Deze Kennis is dieper dan de diepste oceaan, fragieler dan de vleugels van een vlinder en subtieler dan het fijnste parfum. Wat ik zeg, kan niet herhaald worden. Er is een gezegde in India: “muziek, koken en een turban zijn nooit twee keer hetzelfde.” Ik beschouw mijngesprekken als muziek, de volgende keer kan het misschien beter, misschien slechter zijn, maar nooit hetzelfde. Het kan nooit op dezelfde manier gezegd of herhaald worden. Dát het op zoveel verschillende manieren steeds weer herhaald kan worden, is een waar wonder en houdt me niet alleen in leven, maar verrijkt mijn leven al eeuwen. Het manifest maken van deze Kennis is als een gift van een bloem aan een tuin. Jullie zijn de tuin.... In India noemt men dit soort bijeenkomsten satsang, hetgeen betekent: ‘de ontmoeting met de heiligen’. Maar de juiste vertaling is: ‘de ontmoeting met helderheid, het zuivere’, de ontmoeting met het frictieloze. In de eerste plaats betekent dit dat er niets moet, omdat een ont-moeting een niet-moeten inhoudt. Zodra er een ‘moeten’ of ‘willen’ ontstaat, is er geen sprake van ontmoeten. Een werkelijke ontmoeting, ook tussen twee mensen, wordt pas mogelijk wanneer er niets moet. Moeten is altijd een frictie. Ontmoeting en het frictieloze is dus een en hetzelfde. Op de bodem van je hart ben je het frictieloze, altijd ontmoetende zelf. Een ander woord daarvoor is satsang: de ontmoeting met de essentie. In de traditie van de Advaita Vedanta wordt geen ruimte gegeven aan verering, voor persoonsverheerlijking, voor goeroe- verheerlijking en dergelijke… Sat betekent het zuiverste van het zuiverste. Eigenlijk is het shudhsatsang: ontmoeting met het zuivere, met Bewustzijn zelf, met jezelf dus. Satsang is dus niet aanwezig zijn bij een mooi spiritueel gesprek, nee, satsang is de ontmoeting met het zuivere en daarna de realisatie dat jij dat bent. En dan laat je dat weer los... Dus is de uiteindelijke satsang, de uiteindelijke ontmoeting met de essentie, stilte… Je zou bijna kunnen zeggen dat de leermeesters van Jnana, oftewel Advaita Vedanta, je uitnodigen om daarin te verdampen, om daarin ‘verzeild te raken’ (op zijn Nederlands gezegd), om daarin te verdrinken, om daarin te verdwijnen.” .

Wil je de Satsang-avonden, Satsang-dagen, Satsang- weekends, Satsang-weken of Darshans met Randolph bezoeken, meld je dan aan.

© Copyright 2020 OpenSatsang, SatyaSatsang.nl, satsang.earth, journal.earth, Randolph, Alle rechten voorbehouden, All rights reserved.

Wil je de Satsang-avonden, Satsang-dagen, Satsang- weekends, Satsang-weken of Darshans met Randolph bezoeken, meld je dan aan.

Websites Satsang.earth Satsang.es Satsang.eu Satsang.uk Satyasatsang.nl Satsangs.nl Satsangs.de Satsangmagazine.nl Satsangmagazine.be Journal.earth Opensatsang.nl Meestercheng.nl Mastercheng.com