Een Inleiding
Satya is een term uit het Sanskriet en
betekent het stralende, het zuivere, het
Uiteindelijke, vooraf aan emissie en
weerstandskracht, vooraf aan het
gemanifesteerde en het
ongemanifesteerde. Via het Stille hart-
centrum van de cycloon ontdek je de
mogelijkheid van een turbulent bestaan in
absolute Stilte. Door hier in Satsang direct
in het stille centrum te schouwen,
openbaart zich je Ware Natuur. In India
noemt men dat Aparoksha Anubhuti: de
onmiddellijke herkenning. De
onmiddellijke herkenning, of de
herkenning van het Onmiddellijke,
gebeurt bij een waarachtig leermeester
niet door vragen te beantwoorden; hij
brengt realisatie over.
De mind in zijn eindeloze creativiteit kan
vanuit oneindig veel optieken vragen
blijven stellen en naar antwoorden
verlangen. Misschien dat je tegenwoordig
in bepaalde spirituele zettingen gewend
bent geraakt aan iemand die zich opwerpt
als autoriteit om je vragen te
beantwoorden. Ik noem dit het vraag-en-
antwoord-bardo. Maar de levende
Waarheid is autoriteitloos: je kunt het niet
raadplegen over hoe je moet leven. Het
kenmerk van de levende Waarheid is juist
dat je er niets aan kunt ontlenen. Zoveel
vrijheid moet je wel aankunnen. Alle
referenties, projecties en bespiegelingen
vallen er in weg. Dit neemt niet weg dat je
hier in een enorme levendige intensiteit
verkeert.
De verwarring van ‘iemand’ tot autoriteit
maken en dan met zo’n ‘leermeester’ het
spel van vraag en antwoord spelen, is in
ieder geval niet wat er hier in Satsang
gebeurt. Door hier in Satsang, Sandhya en
Darshan te ‘verkeren’ wordt realisatie
doorgegeven. Onomwonden, direct en
spontaan... Al dan niet met woorden. Er
worden wel vragen gesteld, maar zowel
de vraag als de vraagsteller worden direct
naar hun oorsprong geleid. Er is eerder
een ongedaan maken, dan beantwoorden.
Kennis vergaren, ‘jezelf’ als autoriteit
behouden en doorgaan met het spiritueel
‘doe-het-zelven’ levert je niets op. Hier
‘verkeren’ betekent noch autoriteit in de
leermeester projecteren noch in jezelf en
herkennen dat ‘iemand anders’ of ‘jezelf’
slechts illusoire optieken zijn... Hier ligt
de uitnodiging om in eenheid te
ontwaken, de verlichte staat te realiseren
en om uiteindelijk in het Stralende
verloren te raken...
Ook mijn zoektocht is ooit zo begonnen. Ik wist
dat wat ik zocht er al die tijd moest zijn, maar om
de één of andere manier kon ik er niet bij of
naartoe... In een poging de sleutel te vinden ging
ik psychologie studeren. Daar sprak men over
‘piekervaringen’. Uit onderzoek bleek dat een
mensenleven slechts een handjevol piekervaringen
kende… In mijn bestaan waren dat: die ene
zonsondergang aan het strand, het moment dat
mijn eerste leermeester Selvarajan Yesudian me in
de ogen keek, de geboorte van mijn kinderen... Ik
zag om mij heen dat de meeste mensen genoegen
namen met dit handje vol piek-momenten. Mijn
omgeving en de maatschappij probeerden mij
ervan te overtuigen dat het niet reëel was, maar op
de één of andere manier wist ik dat deze
ongefilterde ‘naaktheid’ ergens permanent bestond
en niet aan verandering onderhevig was. Ik zag
dat mensen op allerlei manieren aan de dagelijkse
sleur probeerden te ontsnappen. Ik zag ze in
ontkenning gaan en het leven vermijden of zich
juist in allerlei fantasieën onderdompelen. Ik
verbaasde me over hoe het merendeel der mensen
hun leegte probeerde op te vullen met allerlei
geld- en machtsmiddelen of spirituele
aandachtstrategieën en - als dat niet lukte of toch
geen wezenlijke bevrediging gaf - naar allerlei
geestverruimende middelen grepen of zich in
‘seks, drugs en rock & roll’ storten. Op de één of
andere manier wist ik dat ervaringen, opluchting
of compensatie helemaal niets te maken hadden
met het wezenlijke geluk dat altijd Is. Maar de
grote vraag was hoe een mens weer de weg terug
vindt…
Mijn aandacht zwierf over the face of the earth
om aan mijn verlangen tegemoet te komen en
zocht ik naar mensen die mij konden helpen. De
meeste ‘leraren’ probeerden mij ervan te
overtuigen dat ik van alles moest gaan doen:
werken aan ‘mezelf’, aannemen dat er iets in me
niet goed was en dit vervolgens bestrijden,
proberen zonder gedachten te zijn, onthouding,
via ontspanning ontkrampt raken, mediteren...
Maar ik zocht iets dat onschuldig, naakt, direct
toegankelijk en moeiteloos was en niets uitsloot.
Ergens voelde ik ook dat voor mij het antwoord
juist lag in de totale aanvaarding van het volle
leven. Uiteindelijk ontmoette ik verschillende
waarachtige leermeesters... Zij lieten me zien dat
ik door mijn indirectheid er vanuit ging dat ik niet
direct in en vanuit het Licht leefde en hier
compleet overheen keek en voelde. Zij toonde me
dat ik in een collectieve zinsbegoocheling was
getrapt en lieten me ervaren ‘dat mijn zoeken
plaats vindt in het Gezochte’! De grote zoektocht
der mensheid is volledig gebaseerd op het
overkijken en overvoelen van wat er onmiddellijk
is en wat het meest voor de hand ligt. Zij lieten me
onder ogen komen dat alle menselijke
‘doelgerichtheden’, ‘motivatie-systemen’ en
‘zoekbewegingen’ gebaseerd zijn op het
vermijden van wat Is, om vervolgens via het
uitgangspunt van ‘gebrek en problematiek’ in
eindeloze gangenstelsels en mystificatie verloren
te raken. ‘Zoeken’ - opereren vanuit gebrek en
problematiek - ontstaat juist vanuit de
verwarringen van de mind en liet mij juist over
Waarheid heen kijken en voelen. Deze
waarachtigen maakten me duidelijk dat de eerste
stap in mijn realisatietocht onmiddellijk in en
vanuit Vrijheid en Waarheid moest beginnen.
Anders was mijn zoektocht slechts gebaseerd op
wat zij noemden: excercises in selfdeception...
Wilde ik het Lichtpad volgen dan moest ik ook
direct vanuit het onmiddellijke Licht beginnen!
Door de teachings en begeleiding ontdekte ik
langzaam maar zeker de wetmatigheden die aan
de basis lagen van wat aanvankelijk een
mysterieuze verschuiving van perspectief leek.
Ik ervoer de wereld en mijn realiteit steeds meer
door totaal andere ogen. Dat wat via tv, het
internet, de kranten, het massa-bewustzijn en zelfs
de spirituele systemen tentoon-gespreid werd en
waardoor de mensen om mij heen totaal in beslag
genomen waren, had niets met de sublieme, tedere
en liefdevolle onmiddellijke openbaringen van
wat altijd Is, te maken. Ik ontwaakte meer en meer
uit de droom die ‘het leven’ werd genoemd en
werd steeds minder heen en weer geslingerd door
het krachtenspel.
.
In de jaren die volgden werd ik met hulp
van mijn leermeesters door alle klassieke
valkuilen van de mind geloodst, totdat -
via de realisaties van ontwaken in
Eenheid en Verlichting - de uiteindelijke
Bevrijding zich openbaarde...”
Bezoeker: “Je spreekt in je Satsangs over
dingen als ‘inwijding’, ‘het Stralende’ en
‘het betreden van Het Koninkrijk’, ik
moet even wennen aan die termen…”
Randolph: “In iedere cultuur hebben ze
hier hun eigen woorden voor, en ze
kunnen verschillende invalshoeken
uitdrukken. Bijvoorbeeld via de
invalshoek ‘identiteit’, spreekt men over
God of Brahman, maar dan krijg je al snel
dat gedoe met het ‘buiten’ of ‘binnen’
jezelf plaatsen van een opperwezen of
een almacht. Via de invalshoek van
‘staten’ spreekt men bijvoorbeeld over
eenheid en verlichting. Maar via de mind
met al zijn machtsspelletjes krijg je dan
weer dat die staten geclaimd worden. En
dat mondt bijna altijd uit in mind-
realisaties (door split-mind schijnbaar
geclaimde realisaties) en esoterische
discussies. Waar ik naar verwijs is altijd
een machtsloze en claimloze vrije
Realiteit. In bijvoorbeeld de joods-christe-
lijke traditie gebruikt men de metafoor
van Het Koninkrijk Gods om naar deze
realiteit te verwijzen. Helaas is deze
verwijzing door de eeuwen heen beladen
geraakt en op een bepaalde manier
ingeburgerd. Daarmee is de zuivere
verwijzing verloren geraakt en omgeven
door massa’s ideeën, overtuigingen,
onwaarheiden, verzinsels en spiritueel
kinderlijke fantasieën. Mensen kunnen
vanuit verwarring of vanuit een machttrip
zich deze realiteit ook weer gaan toe-
eigenen. Termen als Verlichting en
Zelfrealisatie worden tegenwoordig ook
te pas en te onpas gebruikt; ik spreek
daarom over de uiteindelijke Bevrijding
als dat wat nog aan verlichting voorbij
gaat. En omdat godsdienstige en spirituele
termen en verwijzingen ook regelmatig
hun werkelijke kracht verliezen, probeer
ik je hier een kans te geven alles weer fris
te kunnen benaderen en gebruik ik een
verwijzing die je waarschijnlijk nog niet
kent: Satya; het Stille hartcentrum van de
cycloon.
Wil je de Satsang-avonden, Satsang-dagen, Satsang-
weekends, Satsang-weken of Darshans met Randolph
bezoeken, meld je dan aan.
Locaties satsang met Randolph
© Copyright 2020 OpenSatsang, SatyaSatsang.nl, satsang.earth,
journal.earth, Randolph, Alle rechten voorbehouden, All rights reserved.
Aanmelden voor Satsang
Wil je de Satsang-avonden, Satsang-dagen, Satsang-
weekends, Satsang-weken of Darshans met Randolph
bezoeken, meld je dan aan.
Telefoon: 0031 (0)6 44984027
Ieder mens kent wel van die sublieme momenten
in zijn leven, waarin alles zich - als een
donderslag bij heldere hemel - plotseling in een
ongekende stralende stilte afspeelt. Het hart
explodeert, alles stroomt, verliefd dwaal je rond in
de heerlijkheid van een extatisch universum. Die
magische momenten komen schijnbaar
onaangekondigd op, onverklaarbaar, uit het
niets… en dan verdwijnen ze meestal weer. Het
wonderlijke was... je hoefde er niet voor te
veranderen. Het kwam over je. Niets hoefde te
verdwijnen, want alles was er, net zoals altijd: de
bomen, de zon, de lucht, de mensen… en toch
was alles anders. Dezelfde bomen, mensen,
gebeurtenissen, baadden ineens in een mysterieus
Licht dat alles ongekend levend maakte en alles
liet ‘zingen en dansen’… Dit is de realiteit zonder
filtering en zonder bemiddeling van de mind: de
werkelijkheid zonder voorwaarden en condities,
naakt en ongecompliceerd. Op de één of andere
manier had er een tijdelijke perspectief
verschuiving plaatsgevonden... De meeste mensen
vragen zich dan af: “Wat is er in godsnaam
gebeurd?”, “Hoe krijg ik dat terug of kan ik er
weer naar toe?”
“Hoe heeft het zich voltrokken?”
Een zoektocht is geboren...
Blog
